Zgadzam się w całej rozciągłości. Podczas oglądania rzuciło mi się jeszcze w oczy, dodatkowo , że nikt z pasażerów wsiadających do taksówki, nie spodziewał się po jeździe, ani po taksówkarzu niczego ciekawego. I chyba vice versa. Wszystko wskazywało na to, że będą to banalne, standardowe jazdy taksówką, jakich każdy zaliczył wiele. Okazuje się jednak , że przy odpowiednim podejściu , nawet osoby, banalnie wyglądające i nie wyróżniające się nadzwyczajną inteligencją, mogą czegoś ciekawego nauczyć. Trzeba tylko chwilę z tą osoba pobyć, posłuchać jej, inaczej mówiąc otworzyć się na to, co ta osoba świadomie, czy nieświadomie przekazuje. Niekiedy ktoś może powiedzieć ciekawą historię wprost, np. Helsinki. Czasem historia jest bardziej przewrotna, np. L. A., gdzie pani producent dostała pstryczka w nos od zwykłej dziewczyny – kierowcy. Odrzuciła ona propozycję ubiegania się o rolę, o której marzy większość kobiet, co dla pasażerki wydawało się nie do uwierzenia . Generalnie otwarcie się na to, co niesie los, czyli na pozornie banalne sytuacje i na zwykłych ludzi nawet z najbliższego toczenia , może być ciekawą przygodą i nawet wzbogacającą lekcją życia. I okazuje się, ze nie ma przypadkowych spotkań, w tym sensie, że każde spotkanie i każda sytuacja, przy pewnej uważności, ma znaczenie i może wnieść w nasze życie pewien przekaz . I jesteśmy potem, a właściwie powinniśmy być dojrzalsi i mądrzejsi.